Het verbaast me nog steeds om op relatief korte afstand van je woonst nog zovele mooie stukjes vaderland aan te treffen. Vandaag was dat niet anders en ging de nieuwsgierigheid uit naar De Vlaamse rand onder Brussel, "La capitale de l'Europe". Met een 4 tal aaneengebreide stukjes uit enkele GR routes die onze hoofdstad rijk is, was het vrij eenvoudig om een mooi pad uit te stippelen tussen Groenendaal en Halle.
Minder eenvoudig was het om beroep te kunnen doen op klokvaste treinen die je naar je bestemming moeten brengen. Om 8u30 vertrekken om eerst tegen 12 uur op je bestemming te komen vanwege de vele vertragingen stemt tot nadenken. Klagen wil ik niet doen, daar hebben pendelaars immers meer reden toe. Maar als je dan onderweg wandelaars tegenkomt die met een verhaal komen dat ze beboet werden omdat ze als 65plusser hun trein 10 minuten te vroeg hadden genomen dan daalt je achting voor onze spoorwegmaatschappij gevoelig. Ach, naar alle waarschijnlijkheid en zoals het in een 'modern bedrijf' nu regel is zal ook de bekwaamheid van de conducteurs afgemeten worden aan de hand van Key Performance Indicatoren en is het beboeten van reizigers er ééntje van die de bedrijfsstatistiekjes kan kleur geven.
Het heuvelende parcours van 22 km met een gemiddeld dalingspercentage van 2,2% liep deels door het prachtige Zoniënwoud. Majestueuze, oude beuken die torenhoog naar de hemel reiken maken het woud uniek. Deze beukenkathedraal beslaat ongeveer 70 procent van het Zoniënwoud. Maar de klimaatverandering heeft ook reeds in deze groene long gekankerd. De steeds drogere en warmere zomers zijn nefast voor de ‘Zoniënbeuk’. Hopelijk kan men het tij nog keren. Hazepaadjes langs frisse weiden en holle wegen geflankeerd door dikke boomwortels voerden dan weer naar sfeervolle dorpjes. Met het mooie weer en het gezelschap van Ronny en Catsjoe, zijn afgericht hondeke, beloofde dit een gezellige dag te worden. En dat werd het ook. Branderke, een iets te dik uitgevallen franse baguette, spek en eieren, koffie, een koekske, een fles Bulgaarse wijn maar vraag me niet naar de Château want die cyrillische letters kan ik niet lezen en je hebt alle ingrediënten om een klasse picknick neer te zetten op een bankje in een sprookjesbos. 't Leven is op zo'n momenten niet meer dan een hapklaar suikerbroodje.
Catsjoe had het ook naar haar zin en ijverig kwispelend met haar staartje maakte ze haar plezier in de wandeling kenbaar. Toch heerst er een wanklank in dit mooie woud. Doorgaans let je er niet op maar als je op het op de verre achtergrond toch duidelijk hoorbare verkeerslawaai begint te letten, dan moet je toch bekennen dat ook de volmaakte rust in dit prachtige bos ontbreekt.
Zalige momenten maar ja, je kan er niet eeuwig blijven plakken. We moesten nog een trein halen. Een oerdegelijk Belgisch pak friet en nen boelet voor de Catsjoe zouden op het stationsplein van Halle de perfecte afsluiter worden van een mooie dag. Niet gespeend van enig chauvinisme beweerde die Brusselse frietenbakker dat hij de lekkerste frieten kon bakken en dit uren in het rond. Ze waren ook lekker maar 'Tuut' zei den trein en de statie vertrok 😋
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Plaats een reactie als je wil.