Een ideaal intermezzo tussen de kerstballen en dito bomen zou wel eens een tochtje kunnen wezen in de Noorderkempen. Zo gedacht zo gedaan en met de nieuwe treinregeling zou het ritje tot in Heide wel geen problemen opleveren. Dat laatste echter bleef bij een nobele overpeinzing. De trein met bestemming ..., God weet naar waar, heeft een vermoedelijke vertraging van zoveel minuten. Alzo kweelden de luidsprekertjes op het perron. Beste reizigers, wegens een technisch probleem aan de signalisatie ... heeft de trein, ditmaal de rustige stem van de conducteur, een klein oponthoud. We hopen binnen enkele minuten onze reis te kunnen voortzetten, waarvoor gemeende onze verontschuldigingen. 't Moet gezegd : Om controleur te zijn moet je opgewassen zijn tegen de vooroordelen die onze nationale spoorwegmaatschappij moet torsen. Ik kan het me echter allemaal niet aantrekken vanwege tijd zat. Niets of niemand is perfect.
Eénmaal afgestapt in Heide stond de neus richting Kalmthoutse heide en het Stappersven in het Grenspark De Zoom. Zodra je de bebouwde kom verlaat kom je erin terecht.
'Met zo een kanon heb ik nog nooit geschoten' pardonneerde een vroege vogel zijn aanwezigheid aan het artilleriekanon dat de ingang van het reservaat sierde. Een kanon aldaar opgesteld ter memorie van de geallieerde strijdkrachten in de 'Second War'. Olijke kerel die met zijn openingsgroet duidelijk de conversatie in de richting van zijn statuut als ex-Para Commando wilde sturen. Vriendelijke man die ondanks het feit dat hij al 45 jaar geleden was afgezwaaid zijn militair verleden noch steeds diep koesterde. 'Geef mij maar regen en sneeuw, hoe meer hoe liever wanneer ik buiten in de openlucht zit' was zijn motto. Stappen deed hij graag en met enige fierheid beklemtoonde hij dat tochten van 50km met 30kilo bagage op zijn lijf geschreven stonden. Pittig detail dat hij ons toevertrouwde was dat hij als ex-para nog steeds werd opgeroepen bij de trainingen van rekruten om de 'vijand' te spelen. Kleurrijke tiep, dat wel en fier dat hij was omdat hij mee op de pelicule mocht staan.
Het natuurgebied Grenspark De Zoom is een grensoverschrijdend natuurreservaat met een mozaïek van grote vennen, heidegebieden, landduinen en bossen. Rond deze tijd van het jaar geeft het gebied een nogal apocalytische indruk. Donkergroen gekleurde heidestruiken, schrale bodembedekking. Hier en daar wat bomen die stil getuigen van een heidebrand. Als grillige skeletten treuren ze in een vaal landschap naar de lente. Het geheel doorkliefd met modderige zandpaadjes geeft het geheel toch wel een desolate impressie.
Gelukkig dat natuurbehoud geen loos begrip meer is. Overal zie je via plakaatjes informatie over de inspanningen die worden gedaan om de natuur in zijn oorspronkelijke staat te herstellen. We hebben zelfs ons trajectje enkele kilometers moeten verleggen omdat er op bepaalde stukken geen honden, zelfs aangelijnd, toegelaten waren. Je mag er nu nog enkel op de bewegwijzerde paden wandelen en deze niet verlaten. Ik herinner me de dagen in mijn jeugd dat je er onbeperkt kon ravotten, zwemmen in de vennen en putten schuppen in de heide. Het kan verkeren zei Bredero. Het beroemde citaat van deze knakker vernoem ik nog wel eens meer.
De omweg die we door de Catsjoe moesten maken leidde langs een charmant schuilhutje. 'Mogen we er bij komen zitten madammeke om onze bokes op te eten ?' vroeg mijne maat alzo de elementaire beleefdheidsregels in acht nemende, Met enige zweem van argwaan stemde deze dame toch toe. 't Viel nog mee achteraf. Nadat de Catsjoe deze eenzame dame op wat likjes had getrakteerd was het wantrouwen wat weggeebd. De bokes werden bovengehaald en de zwarte en witte pensen in het pannetje gezwierd. 'Ook een stukske madam ?' Nee, mevrouw bleek vegetarier. Een tarwekoekske met rozijntjes bleek een schitterend alternatief om een gesprek wat op gang te trekken. 't Bleef echter bij een stroef gedoe. Het aanbod van een Irish coffee werd ook al afgeslagen want dit eenzame schepseltje dronk geen alcohol. Maar goed, de pensen smaakten overheerlijk op zo'n druilerige regendag en die Irish coffee zat er ook niet naast.
Dan maar doorgewandeld tot in Essen. Onderweg zijn we nog een open koetsenstalling tegengekomen. Beerkarren, stootwagens, handkarren, hondenkarren, bierkarren, zigeunerkarren .. wel honderden. Allemaal erfgoed uit een verleden en prachtig om zien.
Ondertussen stond er al bijna 20 km op het staptellerke en diende aan ons wandelingetje een eind gebreid te worden. In Essen hebben we nog een kleine 2km moeten stappen om traditiegetrouw de wandeling af te sluiten met een fris pintje. Het etablissement van dienst was een echte bruine kroeg met een cafébazin ver in de 70. Op woensdag zijn alle cafés in Essen dicht was haar uitleg. Waarom, dat kwamen we niet te weten. Een echte volkscafé hadden we getroffen. Plafond bruingeblakerd van de sigarettensmoor. Een interieur gesierd met allerlei prullaria zoals aftandse foto's, blikken zegebekers herinnerend aan cafésport gerelateerde overwinningen, een paardestaart, palmen, houten tafeltjes enzovoort enzovoort. Een biljart ontbrak natuurlijk ook niet in het decor. Vergeefs heb ik gezocht naar een kwispedoor. Jammer, dat heb ik er niet gevonden. Het heeft wel iets zo een cafeetje. Ook de 'couleur locale' aan loyale stamgasten sluit naadloos aan bij het interieur. Een bejaarde stamgast op witte sokken, gesierd met een Spaans koerstenueke van Felici Gimondi. Een toog vol beterwetende biljartsupporters, een oud manneke dat in het pissijn zijn longen bij een zelfgerold sigaretje uithoest, een andere bejaarde tooghanger die dan weer uitgebreid zijn spijt uitdrukt dat er op de uitgedeelde cafékalenders anno 2015 geen blote madammekes prijken. 't Leven moet je in al zijn facetten kunnen waarderen vind ik. Soit een gezellige afsluiter van de dag met een smakelijke Leffe. Onderweg naar de statie nog even een frietkotje binnengelopen voor de Catsjoe zijn verdiende boelet. 't Zat er vol Nederlandse klandizie. Tja, juist over de grens moet je ver zoeken om na 7 's avonds uur nog iets te verhapschansen. 't Was ondanks de regen, de omweg, de zoektocht naar een open kroegje weeral een knappe dag. Binnenkort beginnen de dagen terug te lengen zie en dat biedt weeral vooruitzichten op nieuwe stapexploten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Plaats een reactie als je wil.