In de gîte bij Arlette en Angèle.

Het is dan toch nog in orde gekomen met die stapkaarten. Ik heb ze nog kunnen inladen met het nodige gevloek. Den Hugo zal daar allemaal geen last van hebben. Die heeft een ingebouwd kompas in zijn lijf zitten. Rond een uur of 2 zijn we dan aangekomen in de gite van Arlette. Het was in de gietende regen. Het heeft niet meer opgehouden van de gehele dag. Goede ontvangst weeral waarbij ons Arlette de honneurs waarnam. 't Is weeral moeilijk te beschrijven maar de band die ontstaat tussen mensen die elkaar op de Weg tegenkomen en de vriendschap die  daaruit voortvloeit is uniek. Den Angelo kan het ook niet goed vatten. Nog even bijgepraat met onze hospitalera en dan zijn we even het stadje binnengeduikeld om dit te gaan verkennen. Dit jaar wordt er de 'Jubilé' gevierd. Een gelegenheid die enkel maar gevierd wordt bij het toevallige samenvallen van 2 katholieke evenementen. Als ik het goed heb begrepen uit de uitleg van Angèle, nog zo een schat van een hospitalera, moet dat zijn wanneer de dag van de Blijde Boodschap (25 maart) correspondeert met Goede Vrijdag. De volgende keer dat dit gebeurt is in het jaar 2157. Jawadde zeg, dan ben ik al lang naar de pieren.

De kathedraal van de Puy, daar heb ik een bougieke gaan aansteken. Prachtig interieur, ook de bezienswaardigheden. Reliekschrijnen, een leeg graf, een standje waar je iets kon ondernemen tegen koortsaanvallen enz. Wreed katholiek dat wel maar daarom niet oninteressant. Nog eens naar de Heilige Michel gaan kijken, die staat er ook op een rots in de verte te kijken. Hij trok goed op den Angelo. Steile straatjes met gladde keien legio. Goed opletten om niet uit te schuiven met die gestage regen. Het nut van wandelstokken kwam hier naar de oppervlakte.

Even een terrasje opgezocht om op adem te komen. Duitse Pils, het is hen vergeven. Om 6 uur terug naar de gite geteend. Kennisgemaakt met Beatrice, een meisje uit het brusselse die helemaal solo te voet uit Brussel is vertrokken naar Vezelay en van daaruit naar Le Puy kwam. 1126 km heeft ze er al opzitten. Nog 1600 moet ze er door draaien. Arlette heeft haar gisteren iets gegeven tegen de tandpijn. Vandaag neemt ze een dagje rust en morgen trekt ze verder naar Santiago. Ze zit hier nu mee aan tafel een klapke te doen. Vinnige meid, chapeau maar weeral. We schatten ze een jaar of 25.

Den Angelo viel van de ene verbazing in de andere. Voor hem een echte cultuurshock want zo toeven in een pelgrimsmidden was hem volledig onbekend. Gratis mee aanschuiven aan het avondmaal dat Angèle en Arlette voor ons maakten, soep, een quiche, jambonneau, aardbeien, kaasschoteltje, aperetifke .... een schare Duitse pelgrims bood al een glazeke wijn aan. Hij zal het thuis wal allemaal vertellen. Nu ga ik stillekes afsluiten want sebietekes vertrekken we. Vanmorgen nog een goed ontbijt gekregen en dat was het even voor vandaag. We vertrekken, en binnenkort na afloop van het tochtje mogen we terugkomen. Den Angelo kan het niet meer vatten. Hij kon er niet van over dat er nog zo'n vriendelijke mensen rondlopen.