Op de camping in Chalons kwam er 's middags iemand met
honing leuren. Me zot gezocht naar de Franse benaming voor imker en heb dan
maar de honingboer gevraagd naar zijn naam. Leon was't. Nee beste man dat zoek
ik niet maar iets later zou apiculteur hem ontvallen . Een potje gekocht voor
bij het ontbijt met de cracotten. Den Hugo had al eerder de rest van de
spaghetti naar binnen gewerkt dus die zou er tegen kunnen voor de dag.
De tent was nog kleddernat van de hevige regen. Zo opgevouwd
en de auto in. Tegen 10 uur waren we weg. Terug regen bij het doorrijden en dat
zou zo nog een heel tijdje duren tot tegen Lyon. Een kleine 600 km moest er dus
nog gereden worden. Tegen 5 uur stond ons tentje recht. Den Angelo had zijn
stokken verkeerd ineengestoken en kon terug opnieuw beginnen. Oefening baart
kunst, zoiets komt ge maar één keer tegen in uw leven. Op 1 april had hij zijn
tentje in zijnen hof geïnstalleerd en 2 uur had het geduurd voor dat ze
ineenstak, althans zo postte hij deze manoeuvres op Facebook. De reacties van
beetgenomen FB vrienden waren veelzeggend. 't Zal hem leren !
In de supermarkt van Le Puy hebben we 6 varkenskoteletten
gekocht en couscous. Sjieke combinatie om de voedselwetten te respecteren van
de moorse medemenschen. Ze hebben gesmaakt. In 't laat zijn we dan Arlette gaan
bezoeken in haar gite. Jongens, van een oud stadcentrum gesproken. Trappekes
op, steegjes, pekzwarte kasseien, kronkelende paadjes, ge loopt er verloren.
Arlette was dolgelukkig om hare petit Yann, want zo noemt ze mij terug te zien.
Een tof madammeke en meteen stelde ze ons voor aan de andere hospitaleros.
Vandaag mogen we onze rugzakken brengen en gaan we even samen met haar het stadje
in. Vanavond slapen we in de gite en vertrekken we van daaruit naar Vorey, onze
eerste etappe op de vulkanenroute. 't Zal slecht weer worden. Vannacht heeft
het weer bijna de ganse tijd geregend en de voorspellingen zijn niet al te
vrolijkstemmend. Ik kan het me niet aantrekken. De omgeving is prachtig en zo
aan de heuvels en bergen te oordelen zal het niet van de poes zijn. Den Angelo
is er niet helemaal gerust in.
Ik vrees dat we op het boekske moeten lopen. Noch in mijne
Gps, noch in die van den Angelo zit er een stapkaart van Frankrijk. Hoe lomp
konden we zijn. Ik ben nu aan't proberen die kaarten er nog in te laden maar 't
lukt langs geen kanten. Maar we trekken onze plan. In 't verleden wandelden de
mensen ook zonder Gps. We zien wel, ik ga nu stillekesaan inpakken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Plaats een reactie als je wil.